Sunday, July 26, 2009

Magtanim ay di Biro

Eto ako at nagbabalik. Medyo natagalan ang bagong post dahil sa mga aberya at mga excuses na gasgas na sa pandinig ni Ria.

Lately ay busy kasi ako sa pag-aayos at pag-update ng personal blog ko. Nagiisip ako ng mga gimik para hindi ako maubusan ng traffic at magkaroon pa ng maraming mga kaibigan sa blogosphere. Nitong mga nakaraang linggo naman ay sumusubok ako ng mga bagong adventures para hindi naman ako maburyo sa kahaharap lang sa PC tuwing araw ng Sabado at Linggo. Kahapon nga lang ay nakisabit ako sa Tree Planting Activity ng opisina namin. Totoong may concern ako sa kalikasan at hindi ako sumama para sa libreng white t-shirt at breakfast/lunch na galing sa Mcdo lamang. Pero syempre, cool din yun!

Sa totoo lang, para kaming mga highschool students na may field trip kung ikukumpara sa ibang mga aakyat na todo sa porma ng mga hiking things nila. Pero wala kaming paki. Ayos lang naman sa amin na pagdating sa taas ay mag-aerobics pa kung kaya pa ng aming mga katawan. Ang problema, nakakapagod pala talaga. Pero enjoy naman ang magtanim ng puno. Naka-anim akong tanim. At how I wish na sana tumubo sila kasi for sure ay hindi na ako makakabalik sa lugar na yun kahit na may tree planting ulit next year. May dahilan naman kasi na sa mga darating na panahon ay ipapaalam ko rin.



Puro salubsob ng talahib ang kamay ko. Unfortunately, wala akong kuha habang nagtatanim. Pero masayang experience ito lalo na pag broken-hearted.

Ayoko nang maging half-baked. Sobrang sinisikap kong maluto sa oven ang aking mga plano at maibenta na sa paniderya at mga suking tindahan. Kasi aanhin mo ang sangkatutak na ideya kung wala ka namang aksyon at kayang tapusin. Salamat at nasoplak ako ni Ria. Pero bago pa niya sabihin sa akin yun sa usual niyang pamamaraan na medyo mapapa-ouch ka na lang, matagal ko nang alam na ningas-kugon ako. Na gusto ko nang baguhin... Alam ng Lord yun.

Well hanggang dito na lamang ulit at tatapusin ko ang entry na ito sa isang larawan na proud na proud ang tatay ko...



Ang tatay ko ang nasa pinaka-kaliwa. Masayang-masaya siya at lumalawak ang network niya. Artista na ang kasama nila sa larawan. Sayang nga lang daw at hindi maganda ang long sleeves niya. Plano ko tuloy siyang bilhan ng bago at yung type na niya ang kulay.

4 comments:

  1. uu kaya... pero ayos na ako ngayon! salamat pa rin sa iyo. ^_^

    ReplyDelete
  2. Sabi ko nga sa simula, I say this with love...!

    ReplyDelete
  3. hays di ako nakasama sayang yung libreng t-shirt hahaha... : )

    ReplyDelete